برخى از پدر و مادرها در برابر کودکانشان چنان مقید شده‌اند که جرات ندارند دست خالى به خانه بیایند ...
بچه‌هاى این قبیل والدین به جاى این که هنگام ورود پدر و مادرشان، با یک سلام گرم و صمیمانه به استقبالشان بروند، چشمانشان به دست والدین است و پشت سرهم و بدون انعطاف و کوتاه آمدن، داد مى‌زنند؛ که چرا براى من چیزى نخریدى؟ نخریدى؟
کوتاه آمدن والدین در مقابل این نوع رفتار ممکن است به زودى به داد و ستد و رشوه‌گیرى منجر شود و از کودک یک معامله‌گر بسازد.
معامله‌گرى که در ازاى کارهاى مثبت و رفتارهاى خوب خود تقاضاى پاداش و اضافه حقوق دارد، یا در واقع رشوه مى‌خواهد.