برایت رنج می کشم تا دوستم بداری ...
بسیاری از ما زن ها درگیر محبت بی تناسب نسبت به مردی که دوستش داریم یا عاشقش هستیم می شویم .
بیش از اندازه عشق ورزیدن و نه تنها پاسخی به همان اندازه دریافت نکردن بلکه گاهی دچاری بی محبتی و بی توجهی نیز شدن ! چرا ما زن ها گاهی در عشق دچار اعتیاد می شویم و همواره مردهای مقابلمان دقیقا در شرایطی یکسان حتی در عشق ورزی شان منطقی و با حساب و کتاب پیش می روند ؟
اگر شما درگیر مردی هستید که فکر و ذکرتان را مشغول کرده بدانید ریشه های این مشغله ذهنی به جای عشق هراس است.زنانی که اضطراب گونه و بیش از حد محبت می کنند پر از هراس هستند.
هراس از تنها شدن، هراس از این که کسی آن ها را دوست نداشته باشد، هراس از این که ارزشمند نباشند نادیده انگاشته شوند و فراموش گردند. ما عشقمان را ارزانی مردها می کنیم به این امید که به پایان هراس برسیم.
اما اگر محبت تولید محبت متقابل نکند به هراسمان اضافه می شود.
وقتی با روشی که انتخاب کرده ایم به خواسته ی خود نمی رسیم بیشتر محبت می کنیم و گرفتار عشق بی تناسب می شویم.
پدیده عشق بی تناسب نشانه افکار، احساسات و رفتار بیمار گونه است. مسائلی که ریشه در دوران کودکی زنان و خانواده هایی که در آنان بزرگ شده اند دارد و البته مردانی نیز هستند که دقیقا این گونه رفتار می کنند اما مردها به دلایل گوناگون و از جمله عوامل فرهنگی و بیولوژیایی می توانند از خود حمایت کنند و با پرداختن به جنبه های بیرونی و نه درونی آلام خود را تسکین دهند.
مردها با فرو رفتن در کار زیاد ،روی آوردن به ورزش های مختلف و تفریحات و سرگرمی ها می توانند تا حد زیادی از تالماتشان فاصله بگیرند و اما زنان دقیقا به دلایل فرهنگی و بیولوژیایی کمبود های خود را در روابطشان متجلی می سازند و چه بسیار اتفاق می افتد سر و کارشان با مردانی می افتد آسیب دیده و در نهایت سرد و بی اعتنا ...
#اکرم_رسولی_پور