کامل نباش منِ عزیزم!
تو با نقص‌هات قشنگ‌تری، تو با نقص‌هات با دیگران فرق داری و اصلا تو با تمام نقص‌هات، منی!
کامل نباش منِ عزیزم! سعی نکن بی‌نقص‌ترین باشی در همه چیز و سعی نکن هر کاری را به بهترین شکل ممکنش انجام بدهی، فقط سعی کن تا جایی که در توان توست خوب باشی و با ایرادات کمتری کارهات را به انجام برسانی و با ایرادات کمتری رفتار کنی، اما بدون ایراد، نه!
سعی کن جوری کارها را پیش ببری که حالت در تمام مسیر خوب باشد و به پایان فکر نکنی.
هرگز با پیش‌فرضِ -خالی از هرگونه نقص بودن- روانت را فرسوده نکن و انرژی‌ات را بیهوده هدر نده تا درنهایت، درگیر اضطراب و افت انگیزه‌ی ادامه دادن نشوی.
خودت و آدم‌ها را با نقص‌ها و کمبودهای ذاتی و اکتسابی، دوست داشته‌باش و بپذیر که هیچ‌کس مجبور نیست تمام فرصت زیستنش را به حکایت بی‌انتهای تکامل اختصاص بدهد، آدم‌ها مختارند برای بهبود تلاش کنند و سعی کنند هر روز از روز قبل‌شان بهتر باشند، اما همیشه یک مرزی میان تعادل و افراط هست و از یک جایی به بعد، بیش از اندازه تلاش کردن برای هرچیزی، به جز آسیب و اضطراب و احساس ناکامی و عدم رضایت، نتیجه‌ی دیگری نخواهد داشت.
من تو را با تمامِ نقص‌ها و تفاوت‌هات دوست دارم منِ عزیزم. گاهی تمام زیبایی یک اثر هنری، به لکه جوهری‌ست که بی‌اختیار روی بوم پاشیده‌شده و یک اثر منحصربفرد خلق کرده. پس هرگز سعی نکن کامل‌ترین باشی، آرام آرام به بهبود فکر کن و اگر حس کردی نقص یا ویژگی منحصر بفردی در تو هست که رفع نمی‌شود، با تمام وجود آن را بپذیر و مطمئن باش وجود و پذیرش آن، تو را خواستنی‌تر از همیشه خواهد کرد.
تو با همین جسارتت و با همین زیاد و کم‌هات منی و من تو را بیشتر از هرکسی دوست دارم.