فرزندان خوشبخت از نظر روایات
امام صادق (ع) می‌فرمایند خوشبخت کسی است که برای نفس خود فراغتی فراهم کند و به اصلاح آن بپردازد.
به جای اینکه ما برای فرزندانمان تصویرهای ذهنی بسازیم که مثلاً باید مودب باشی، باید حرف گوش کن باشی، در مدرسه باید اینجور باشی، در فلان چیز باید اول باشی و ... این ها را کنار بگذاریم و اجازه دهیم فرزندمان خودش باشد.
آنقدر نگوییم چه کار بکن، چه کار نکن، چه کار خوب است، چه کار بد است؟
البته این سخن بدین معنی نیست که هیچ چیز نباید به بچه ها گفت، اما متاسفانه امروزه در جامعه تحصیلکرده و مذهبی اوردوز نصیحت داریم!
کمی اینها را کنار بگذاریم، فرصت دهیم بچه ها خودشان را پیدا کنند تا ببینند چه دارند؟ که هستند؟
اگر چنین اتفاقی نیفتد خواهیم دید، به سن ۳۰ سالگی می‌رسند، دانشجو و طلبه می‌شوند، و کلی ظرفیت و توانایی و جایگاه اجتماعی دارند، اما می‌گویند نمی‌دانیم چه کاره‌ایم؟!
پس لازم است یک بار تصویرهای ذهنی‌مان را کنار بگذاریم و ببینیم بچه ها واقعاً چه هستند و اجازه دهیم آن چیزی که هستند را نشان دهند.
برای این کار کتاب خواندن نیاز نیست. نیاز هست خلوت کنیم، هم برای خودمان هم برای فرزندمان.