با کنترل شدید و نادرست از فرزندانمان افراد ترسو و ناموفق نسازیم.
فرزند ما همچون موم است ، او را درست شکل دهیم .
به خاطر داشته باشید فرزند عطیه ى الهیست ما به دنیا آورنده ى امانت خدا هستیم نه صاحب و مالک افکار و رفتار او.
گاهى به خیال خود با تعیین و تکلیف بیجا آنها را به سمت خوشبختى میکشانیم، غافل از آنکه سختگیریهاى افراطى ما ممکن است آنها را به دره ى انحراف بدترى سوق دهد.
احترام به پدر و مادر از واجبات است اما به خاطر داشته باشیم از یک زمانى باید به فرزند اجازه ى تصمیم گیرى داده شود زندگى فرزندمان تلوزیون نیست که ما بنشینیم و با ریموت کانال دلخواه خود را انتخاب کنیم.
فرزندانمان قلب دارن، درک دارند، آنها همچون ما داراى افکار و عقیده هستند، به افکار و عقاید فکرى و احساسى آنها احترام بگذاریم و فقط در حد یک راهنما و مشاور در کنارشان باشیم.
بگذاریم فرزندانمان زندگى کنند