بچه که بودیم بهتر میدانستیم چطور باید از داشته هایمان مواظبت کنیم وبرایشان بجنگیم

بچه که بودیم

بهتر میدانستیم چطور باید از

داشته هایمان مواظبت کنیم و برایشان بجنگیم

بهتر بلد بودیم دوست داشتن واقعی را

شاید اندازه ی سن مان نبود اما عشق و وفاداری را خوب می شناختیم

فرقی نمیکرد آنچه داشتیم

پدر و مادر باشد

دوست باشد، دوچرخه یا عروسک

توپ یا مداد رنگی

هر چه بود سهم ما بود

دوست داشتنی بود

و با هیچ چیز در دنیا عوضش نمیکردیم

آن روزها نمیدانستیم خستگی یعنی چه،

دلزده گی یعنی چه

نه اهل رها کردن بودیم

نه تنهایی ترجیح مان بود و نه فرار راه نجات

حالا اما،

ما همان بچه ها هستیم

که حتی روزی فکرش را هم نمیکردیم

کمی قد کشیدن و بزرگ شدن

اینهمه دنیای مان را عوض کند...