ترس و تربیت کودک
از عامل ترس باید در تربیت استفاده کرد اما نه برای رشد و پرورش دادن. بلکه برای بازداشتن روح کودک از برخی طغیانها.
یعنی ترس، عامل رشد استعداهای عالی نیست ولی عامل جلوگیری از رشد استعدادهای پست و پایین و عامل جلوگیری از طغیانها هست. کودک باید آگاه باشد، که تشویق یا تهدیدی که می‌شود برای چیست.
اگر کودک نفهمد برای چه تشویق یا تهدید می‌شود، روحش به کلی مشوش می‌شود. بسیاری از بیماری‌های روانی در اطفال به دلیل ترساندن‌ها یا کتک زدن‌های بیجا در کودکی است.
شهید مطهری. تعلیم و تربیت در اسلام. صفحه ۳۶
در بازی کودک باحلقه، والدین عجول و جوان و بی حوصله دائما به نتیجه فکر میکنند و سعی می کنند که کودکشان حلقه ها را به ترتیب در مخروط بگذارد .
حاصل این یاد دادن، محروم کردن کودک از بیش از صد نوع تجربة توسط کودک و کسب احساس خوشایند است. وقتی دربازی فقط به نتیجه فکر کردیم کودک درآینده همیشه به نتیجه فکر خواهد کرد. از 9 ماه مدرسه رفتن لذت نمی برد
فقط فکر نتیجه است. در دانشگاه فقط فکر مدرک است. در کار فقط فکر دستمزد است و لذتی نمی برد.
علت این که بچه ها صبور نیستند این است که بلافاصله سرویس گرفته‌اند و فاصله‌ی بین خواست و خواسته را بسیار کوتاه کرده‌ایم.
در صورتی که فقط در یک سال اول است که اصلا نباید بین این دو فاصله باشد و بعد از این سن به آرامی باید بین خواست و خواسته‌ی کودک فاصله ایجاد شود که صبوری و بردباری در فرزند تقویت شود و لذت کسب خواسته بیشتر شود.
این فاصله در بچه‌های ما بسیار کم شده است و هر چه این فاصله کمتر شود، صبوری کمتر می‌شود و به دنبال آن
ناسپاسی بیشتر خواهد شد.
بچه های امروز بسیار ناسپاس و بی صبر هستند چون فاصله‌ی خواست و خواسته در آن ها به صفر رسیده است و برای چیزی که می خواهند به دست آورند صبر ندارند.
منظور با حسرت بزرگ کردن بچه ها نیست ولی باید صبر کنند تا وقتی به دست می‌آورند لذت ببرند.
بیش از حد به فرزندتان کمک نکنید
به فرزندتان اجازه دهید کارهایش را خودش انجام دهد. یکی از بزرگترین اشتباهات والدین که آینده فرزندان را تباه می‌کند از آغاز ورود به مدرسه شروع می‌شود.
کودکان مدارس ابتدایی تکالیف زیادی دارند تا مهارت‌های لازم در نوشتن و خواندن را بیاموزند والدین در مواجه شدن با چنین شرایطی معمولا تکالیف فرزندانشان را انجام می‌دهد چون تصور میکنند آنها بسیار کوچک هستند و از انجام دادن این تکالیف خسته می‌شوند.
این کار اشتباه بزرگی است، تمام کودکان هم‌سن و سال فرزند شما هم این تکالیف را انجام می‌دهند کمک‌های نابجای شما توانایی‌های ضروری برای موفقیت در زندگی را از آنها می‌گیرد چون نمی‌توانند مهارت‌های لازم برای داشتن یک زندگی موفق را کسب کنند.
در آینده حتی زمانی که بزرگ و بالغ شدند نیز اعتمادبه‌نفس لازم برای انجام امور مختلف را نخواهند داشت و آن زمان است که شما را به خاطر محبت‌های امروز شما سرزنش خواهند کرد.
#تربیت_فرزند
هرقدر فرزند خود را از سن پایین تری به وسیله حرف زدن با او و تشویق کردنش به پاسخ دادن، تحریک به صحبت کردن کنید، زودتر یاد می گیرد صحبت کند و کیفیت گفتار او نیز بهتر خواهد بود.
بنابراین، از روز نخست تولد فرزندتان، بدون وقفه صحبت کنید و همه گفتگوهای خود را به صورتی بسیار نمایشی و اغراق شده انجام دهید.