هر روز برای صحبت با همسرتون وقت بگذارین!!
هر روز برای صحبت با همسرتون وقت بگذارین!!
شما باید در زندگیتون "قانونی" داشته باشین که بگه:
«هرگز اجازه نمیدیم سرمون اونقدر شلوغ بشه که باهم حرف نزنیم»!!!
گوشی های موبایل و کامپیوتر ها رو کنار بزارین!
باید زمانی داشته باشیم که "دو نفری" تنها باشیم؛ رو در رو بشینیم و باهم حرف بزنیم.
باید وقت کافی بزاریم و هر روز در یک "زمان خاص" و "فضایی صمیمانه" در مورد مسائل شخصیمون صحبت کنیم.
و این یعنی: «من دوستت دارم»!
فقط ۱۰ تا ۲۰ دقیقه در روز!!
برای ارتباط برقرار کردن، وقت کافی بزارین…
اگه سرتون خیلی شلوغه خلوتش کنین!!
به چیزهای دیگه نه بگید، اما به همسرتون نه نگیدهوای پدر و مادرهای پیر را بیشتر داشته باشین
هوای پدر و مادرهای پیر را بیشتر داشته باشین
وقَضَی رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَاناً إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً کَرِیماً.
(اسراء/۲۳)
ترجمه :
پروردگارت مقرّر داشت که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید. اگر یکى از آن دو یا هر دو نزد تو به پیرى رسیدند، به آنان «اُف» مگو و آنان را از خود مران و با آنان سنجیده و بزرگوارانه سخن بگو.
در این آیه سفارش اکید به احسان به والدین شده است.
اما پس از توصیه به احسان، سفارش به نیکی کردن در دوران پیری شده است.
زیرا هرچه نیاز جسمى وروحىِ والدین بیشتر باشد، احسان به آنان ضرورى تر است.
برای این دوران، سه دستور داده شده است:
۱ـ کمترین کلامی که نشانه ی بی احترامی باشد، نگو. فَلاَ تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ
۲ـ آنهارا از خود نران و بر سرشان فریاد نزن. وَلاَ تَنْهَرْهُمَا
۳ـ به آنان سخنان ارزشمند، بزرگوارانه و محبت آمیز بگو. وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً کَرِیماً
#سیاست_های_همسران
#سیاست_های_همسران
#آقای_خانه !
وقتی به خانه برمی‌گردید از همسرتان بپرسید که آیا روز خوبی را پشت سر گذاشته یا نه ؟!
به حرف‌هایش توجه کنید، اما در مورد کارهایش قضاوت نکنید. با او همدردی کنید، بگذارید هر چه میخواهد گله و شکایت کند.
#خانم_خانه !
حتماً هنگام ورود همسرتان به خانه لبخند به لب داشته باشید، حتی اگر کوهی از مشکلات بر دوشتان سنگینی میکند.
اصلاً خوب نیست که موقع ورود همسرتان به تلویزیون چسبیده باشید و یا در آشپزخانه پنهان شده باشید !
دو نوع کودک با ادب داریم!
دو نوع کودک با ادب داریم!
نوع اول کودک با ادبی که درونش پر از افکار بد است و همه زندگیش اجبار و اضطراب است. او یاد گرفته ماسک بر صورت بزند و طبق خواسته های بقیه رفتار کند.
نوع دوم کودکی که از داشتن رابطه ی اجتماعی لذت میبرد. با اشتقیاق سلام میکند. حتی اگر سلام نکند با لبخند به استقبال بقیه میرود.
نوع اول با دعوا کردن و نصیحت کردن با ادب شده
و نوع دوم الگوی خوبی داشته و یاد گرفته که با ادب باشد.
برای اجتماعی شدن فرزندتان او را مجبور نکنید، بلکه الگوی خوبی باشید.
مردی در جزیره ای افتاد که همه ساکنینش زن بودند...
مردی در جزیره ای افتاد که همه ساکنینش زن بودند...
زنها تصمیم گرفتند مرد را اعدام کنند
و پیش از اعدام از او خواستند که آخرین درخواستش را بگوید.
مرد گفت: می خواهم زنی مرا اعدام کند که خود را زشت ترین زن جزیره میبیند!!!
مرد تا الان زنده است، مغازه ای باز کرده و خداروشکر اوضاعش روبراهه...