قلقلک دادن کودکان ممنوع
قلقلک دادن کودکان ممنوع
قلقلک را معمولا بزرگسالان شروع می کنند، با وجود این مردم اغلب دوست ندارند کسی آن ها را قلقلک بدهد و ما هم اغلب نمی خواهیم کسی را قلقلک دهیم.
پس چرا فکر میکنیم بچه‌ها از آن لذت می برند؟
در حقیقت بچه‌ها از این که کسی آنها را قلقلک بدهد متنفرند،مگر اینکه واقعا بتوانند آن را بپذیرند، یعنی خود آن را انتخاب و شدت و مدت آن را کنترل کنند.
وقتی بزرگسال قلقلک می دهد
و بچه حرفی نمی زند یعنی آن را دوست ندارد. این حرکت مانند هر درد دیگری،از جمله زدن ،بدن او را اذیت می کند. خنده کنترل ناپذیری که قلقلک به دنبال می آورد اصلا بیان آزادانه خوشحالی نیست.
در واقع اگر کودک می توانست نفس خود را کنترل کند، خنده اش با جیغ کشیدن های «بسه دیگر!»،«نکن» یا «کافیه دیگر!» مخلوط می شد.
گاهی قلقلک کودک را آنچنان عاجز و ناتوان می سازد که نمی تواند یک کلمه حرف بزند و کودک ناراحتی خود را از طریق پرخاش یا دیگر راههای مخرب نشان می دهد.
اگر چه اکثر کودکان، اگر حق انتخاب را به خودشان بدهیم به احتمال فراوان دوست ندارند آن ها را قلقلک بدهند، گاهی ممکن است از قلقلک بازی لذت ببرند اما فقط و فقط وقتی که توان و اختیار خود را از دست ندهند و شروع و نحوه آن بر اساس نظر کودک باشد.
محبت به فرزند هرگز زیادی نیست :
محبت به فرزند هرگز زیادی نیست :
اگر والدین بیشتر نگران کم توجهی به فرزندان خود ، و کم تر نگران لوس شدن آنها بودند ، دنیا جای بهتری می شد .
غالبا به فکر کودکان فراوانی می افتم که دستخوش پرکاری والدین ، خودخواهی آنها و یا مشغله های فکری بیش از حدشان بوده اند و در نتیجه نیازهایشان نادیده مانده است ، ولی هرگز به کودکی که به خاطر محبت بسیار زیاد والدینش بدتر شده باشد برنخورده ام . به هیچ وجه امکان ندارد کودک از محبت آسیب ببیند.
چیزی که به عنوان لوس شدن کودک در ذهن من است نتیجه ابراز محبت زیاد نیست، بلکه ناشی از دادن چیزهای دیگر به جای محبت به اوست ، چیزهایی مثل چشم پوشی از خطا ، انتظارات اندک و دادن چیزهای جورواجور. وقتی والدین حدودی برای بچه ها قرار نمی دهند ، یا انتظاراتشان از آنان را به خاطر مهربان جلوه دادن خودشان کم می کنند ، و یا وقتی اسباب بازی یا غذا یا هدایا را جایگزین محبت یا توجه واقعی می کنند ، آنوقت کودکان آسیب می بینند .
بگویید نگویید
بگویید نگویید
نگویید این یک زخم ساده است. گریه نکن.
بگویید زخم درد دارد.
نگویید نگاه کن شیرت را ریختی!
بگویید شیر ریخته شد. نیاز است که تمیز کاری کنیم.
نگویید بچه بد! دیگه مداد رنگی هاتو بهت نمیدهم.
بگویید دیوارها برای نقاشی کردن نیستند. کاغذ برای نقاشی کردن است.
نگویید چرا همه چیز رو همین طور رها می کنی، تو نمی تونی کاری رو تموم کنی؟!
بگویید کمک خوبی می کنی اگر مابقی آبمیوه را در یخچال بگذاری.
کلمات روح و روان فرزندان را تحت تأثیر قرار می دهند؛مراقب باشیم.
از دست رفتن امید اصلی‌ترین عامل کاهش ازدواج و فرزندآوری است
از دست رفتن امید اصلی‌ترین عامل کاهش ازدواج و فرزندآوری است
رییس اندیشکده امور اجتماعی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت:
بحث جمعیت کمترین اثر را در چشم‌داشت همسایگان برای تعدی به ایران در سال 1430 دارد.
نباید تلقین شود که فردی که به سن 65 سالگی می‌رسد هیچ کاری از دستش بر نمی‌آید.
یکی از دلایل کاهش باروری در ایران چالش‌های اقتصادی و معیشتی است.
اساس چالش‌ها برای ازدواج و فرزندآوری، از دست رفتن امید خانواده‌ها و نسل جوان و فکر کردن برای مهاجرت از کشور است.
اثرات تربیتی بوسیدن فرزندان....
اثرات تربیتی بوسیدن فرزندان....
بوسیدن فرزند، پرخاشگری او را کاهش می‌دهد.
بوسیدن فرزند، انرژی‌های اضافی او را تخلیه می‌کند.
بوسیدن فرزند، باعث می‌شود رابطه عاطفی و روانی بین فرزند و والدین تقویت شود.
بوسیدن فرزند، باعث می‌شود که کودک در کنار والدین احساس امنیت بیشتری بکند.
بوسیدن فرزند، اشتهای روانی و غذایی او را افزایش می‌دهد.
بوسیدن فرزند، یک نوع تَن‌آرامی را برای او فراهم می‌کند.
هنگام بوسیدن فرزند می‌توان سفارش‌های لازم تربیتی و آموزشی را به او گوشزد کرد ( در این موقعیت ،همکاری کودک با شما بالاست).
اما نکته آخر :
بچه هایتان را خیلی ببوسید
دست هایشان را روی گونه‌هایتان بگذارید....
دست یک عضو کلیدی و بسیار مهم است....