آیا شادمانی ما باید قربانی ناراحتی،همسرمان شود؟
آیا شادمانی ما باید قربانی ناراحتی،همسرمان شود؟
آیا وقتی همسرم از موضوعی رنج میبرد و همان موضوع موجب شادی من است، میبایست او را نادیده بگیرم و به شادی بپردازم؟
در این باره قاعده ایی که هست اینه، که یک واحد رنج، در یک شخص، معادل یک واحد شادی، در شخص دیگر نیست. بلکه یک واحد رنج شاید معادل بیست واحد شادی در طرف مقابل باشه.
پس اگر شما یک واحد رنج می برید و همسرتان بیست واحد شادی، او باید به نفع شما بره کنار
هر چیزی که برای یکی از دو طرف غم بیاره باید بر اساس غم او تصمیم گیری کرد نه شادی طرف دیگری.
هدف از ازدواج ساختن شرایطی ست که برای هر دو نفر لذتبخش باشه نه اینکه یکی فدای دیگری بشه،
بنابراین قرار نیست در شرایط عادی یکی قربانی آرامش و شادی دیگری بشه، چون اگر روزی یکی از طرفین فدای دیگری شد اون آدم اول از خودش و بعد بتدریج از طرف مقابلش و از اون رابطه متنفر میشه.
اون روزی که ناراحتی و غم و رنج رو در خودم سرکوب می کنم و تحمل و گذشت و فداکاری می کنم دقیقا دارم تنفر رو در وجودم پرورش میدم.
بعد هم سرو کله اضطراب برای کنترل این تنفر پیدا می شه و من دیر یا زود تبدیل به یک آدم عصبی و نوراتیک میشم که رنج می برم و رنج می دهم و لذت نمی برم و لذت نمی دهم.
یادتون باشه در زندگی همیشه باید احساس تون رو با طرف مقابلتون صادقانه بگید و نگران پیامدهاش هم نباشید.