به من گوش کن بدون اینکه قضاوتم کنی!
این روزها، از ترس قضاوت شدن، شاید بعضیامون پشت یه ویترینِ تقریبا معقولِ پنهان میشیم.
اما گاهی وقتها کسی باید باشه تا با خیال راحت از پشت پردههای اون ویترین بیایم بیرون و باهاش حرف بزنیم.
از دغدغههامون، نگرانیها و ترسهامون، از اشتباهات و شکستها، از احساسهای متناقض یا درست و غلطمون بگیم، بدون ترس از اینکه قضاوتمون کنه،
احساس ناامنی بده،
از اعتماد پشیمونمون کنه
یا هر بار بعد از شنیدن حرفهامون سعی کنه به هر قیمتی بهمون ثابت کنه اون از ما بدتره!
یه دوستِ امن که وقتی با همیم بی فیلترترین بشیم.
شما دوست امن و مورد اعتماد دارین؟