کلمات رو با دقت خرج کنیم!
کلمه میتونه تو رو مشتاق کنه مثل: «دوستت دارم»
تو رو ویران کنه مثل: «از تو بیزارم»
تو رو تلخ کنه مثل: «خستهام»
تو رو سبز کنه مثل: «خوشحالم»
تو رو زیبا کنه مثل: «سپاسگزارم»
تو رو سست کنه مثل: «نمیتونم»
تو رو پیش ببره مثل: «ایمان دارم»
تو رو خاموش کنه مثل: «شانس ندارم»
کلمه میتونه تو رو آغاز کنه مثل:
از همین لحظه شروع میکنم
از همین نقطه تغییر میکنم
از همین دم یک طرح نو میزنم
میتونم، میخوام، میشه
از همسرت قدردانی کن چون:
ایجاد دلبستگی و علاقه میکنه
خشم و حسادت رو از بین میبره
تحمل مشکلات و سختیها رو بالا میبره
احساس ارزشمند بودن و رضایتمندی میده
یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین روشها برای رسیدن به خوشبختی و آرامش تشکر و قدردانی در خانواده هست و یکی از علل عدم تشکر و قدردانی از همسر در زندگی نداشتن اطلاعات لازم در مورد آثار و برکات انجام این عمله.
سپاسگزاری از اعمال و گفتار طرف مقابل در زندگی میتونه رنگ و بوی نشاط و خوشبختی رو به زندگی هر زوجی وارد کنه.
کلمات رو با دقت خرج کنیم!
کلمه میتونه تو رو مشتاق کنه مثل: «دوستت دارم»
تو رو ویران کنه مثل: «از تو بیزارم»
تو رو تلخ کنه مثل: «خستهام»
تو رو سبز کنه مثل: «خوشحالم»
تو رو زیبا کنه مثل: «سپاسگزارم»
تو رو سست کنه مثل: «نمیتونم»
تو رو پیش ببره مثل: «ایمان دارم»
تو رو خاموش کنه مثل: «شانس ندارم»
کلمه میتونه تو رو آغاز کنه مثل:
از همین لحظه شروع میکنم
از همین نقطه تغییر میکنم
از همین دم یک طرح نو میزنم
میتونم، میخوام، میشه
قالَ الإمام موسى بن جعفر الکاظم (علیه السلام) : وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى أرْبَع: أَوَّلُها أنْ تَعْرِفَ رَبَّکَ، وَالثّانِیَةُ أنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِکَ، وَالثّالِثَةُ أنْ تَعْرِفَ ما أرادَ مِنْکَ، وَالرّبِعَةُ أنْ تَعْرِفَ ما یُخْرِجُکَ عَنْ دینِکَ.
حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمود: تمام علم مردم را در چهار مورد شناسائى کرده ام:
اوّلین آن ها این که پروردگار و آفریدگار خود را بشناسى و نسبت به او شناخت پیدا کنى.
دوّم، این که بفهمى که از براى وجود تو و نیز براى بقاء حیات تو چه کارها و تلاش هائى صورت گرفته است.
سوّم، بدانى که براى چه آفریده شده اى و منظور چه بوده است.
چهارم، معرفت پیدا کنى به آن چیزهائى که سبب مى شود از دین و اعتقادات خود منحرف شوى (یعنى راه خوشبختى و بدبختى خود را بشناسى و در جامعه چشم و گوش بسته حرکت نکنى).
بحارالأنوار، ج 78، ص 328